สวัสดีครับทุกท่าน บทความนี้ผมขอท้าวความสั้นๆ ว่าก่อนจะมีการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 ภรรยาผมได้ฝันถึง คุณพ่อที่เสียชีวิตไปแล้ว เรื่องราวในความฝันทำให้ตีความกันหรือดลใจให้นึกถึงการทำธาตุ (เจดีย์อัฐิ) คุณปู่คุณย่าและคุณพ่อ ที่จะนำอัฐิทุกท่านมาไว้ที่เดียวกัน เพื่อให้สะดวกในการทำบุญอุทิศส่วนบุญกุศลในทุกๆ ปี วันนี้แต่เช้าครอบครัวเราจึงเดินทางไปที่บ้านของภรรยา ซึ่งอยู่จังหวัดพิจิตร โดยภรรยามีความตั้งใจที่จะไปทำธุระอีกหลายเรื่องในวันนี้ด้วยครับ
ระหว่างเดินทางก็คุยกันมาในรถว่า ชาวบ้านที่เราจะไปติดต่อด้วยเขาจะกลัวเราเรื่องไวรัสโควิด 19 รึเปล่า ไปถึงบ้านปุ๊บ คุณแม่ถามก่อนเลยว่า เดินทางได้หรือ ? ตำรวจไม่จับหรือ ? จากนั้นรอแม่อาบน้ำแต่งตัว ก็ไปทำธุระที่แรก คือที่สำนักงานที่ดินจังหวัดพิจิตร สาขาตะพานหิน เรียบร้อยก็มุ่งหน้าพาคุณแม่ ไปตัดผมที่ตัวอำเภอ เสร็จเรียบร้อย คุณแม่ตัดรองทรง แมนมากๆ เราเดินทางไปที่สำคัญที่สุดของวันนี้ครับ คือไปร้านที่ขายธาตุเก็บอัฐิ
 |
| หนูนา ภรรยา และคุณแม่ กำลังนั่งรอเจ้าหน้าที่ สนง.ที่ดิน ตะพานหิน จ.พิจิตร |
 |
| ภรรยากับคุณแม่ กำลังคุยกับเจ้าของร้านที่ขาย ธาตุเก็บอัฐิ |
 |
| อากาศร้อนมา แต่ก็ยังคงต้องใส่หน้ากากอนามัยทุกคน |
 |
| ภรรยากับคุณแม่ กำลังเลือกธาตุเก็บอัฐิ ครับ |
ภรรยากับคุณแม่ แวะไปดูราคาและขนาดของธาตุเก็บอัฐิ เพื่อทราบงบประมาณ และทราบขนาดสำหรับไปจ้างช่างทำฐานปูนเพื่อรองรับน้ำหนักของธาตุเก็บอัฐิ ได้ธาตุเก็บอัฐิในใจแล้ว ได้นามบัตรแล้ว ก็เดินทางไปยังวัดหนองขนาก เพื่อนำขนมปังอบกรอบ และน้ำผลไม้ ไปถวายพระภิกษุ ซึ่งภรรยาจะทำเป็นประจำเมื่อกลับบ้านมาเยี่ยมคุณแม่ ท่านเจ้าอาวาสก็สอบถามเรื่องความเป็นอยู่ที่กรุงเทพฯ และปริมณฑล ระหว่างการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 ระบาด
 |
| ภรรยาและคุณแม่กำลังถวายสังฆทานให้พระภิกษุที่วัดหนองขนาก |
 |
| ถวายสังฆทานแล้ว พระท่านสอบถามเรื่องการเป็นอยู่ระหว่างเชื้อโควิดระบาด |
ปิดท้ายด้วยการไปติดต่อเดินเรื่องธุระสำคัญอีกเรื่องที่ อบต.เขาเจ็ดลูก เสร็จเรียบร้อย ก่อนกลับบ้านแถมด้วยพาคุณแม่ แวะซื้อเนื้อและผัก ไว้ทำกับข้าวกิน พอถึงบ้านแล้วอยู่พูดคุยเรื่องการทำฐานปูนซีเมนต์อีกประมาณ 2 ชั่วโมง รวมพักผ่อน แล้วเดินทางกลับประมาณ 17.00 น. เพื่อให้ไม่มืดเกินไป ก่อนจะเดินทางถึงถนนสายเอเชีย ประมาณ 180 กม. จากระยะทางรวม 330 กม.
ตลอดทั้งวันที่อากาศร้อนมาก ทุกคนต้องใส่หน้ากาก แต่ชาวพิจิตรแทบไม่มีใครใส่หน้ากากนะครับ เพราะภรรยาเล่าให้ฟังว่า ช่างตัดผมเล่าอย่างภูมิใจว่า จังหวัดพิจิตรยชังไม่่มีใครติดเชื้อไวรัสโควิด ซึ่งผมเองก็พึ่งทราบเรื่องนี้ ภรรยาจึงเล่าให้ฟังว่า พิจิตร เป็นเมืองปิด ไม่ค่อยมีใครนอกพื้นที่มาแวะเหมือนจังหวัดอื่นๆ ถ้าจะระบาดมาถึงก็คงท้ายๆ แล้ว
วันนี้แปลมากที่ภรรยาอยากมาทำธุระหลายลเรื่องในวันนี้ แต่ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เพราะเราไม่รู้เลยว่า พรุ่งนี้ประเทศไทยจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งใดควรทำก็รีบทำเสียก่อนครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น